Αποσπάσματα από το : "Ταξίδια στον Πόντο, την Πόλη, τη Σμύρνη" , εκδ. Μαλλιάρης - Παιδεία , 1991
.... Για πρώτη φορά σήμερα επάτησα τη Σταμπούλ. Δεν πέρασα τη Γέφυρα. Από το πλοίο , μ` ένα γοργοκίνητο, χρυσαλειμμένο καϊκι, εβγήκα στο Σιρκεντζί, μπροστά στο μεγάλο σταθμό του ευρωπαϊκού σιδηροδρόμου. Από εκεί ανηφόρισα αμέσως, έχοντας αριστερά τα δυτικά τείχη του σαραγιού, ραγισμένα κι αραχνιασμένα εδώ κι εκεί, και δεξιά συγκρατητά σπίτια ποκιλοπρόσωπα, ώσπου εβγήκα κατάμπροστα στην Αγια-Σοφιά.
Τυχερός στάθηκα που πρωτοείδα τη Σταμπούλ χιονισμένη. Είναι αυτή το κύριο μέρος της Πόλης, όπου συγκεντρώνεται όλη η προελληνική παράδοσις του αρχαίου Βυζαντίου και η χιλιοπρόσωπη ζωή της ελληνικής αυτοκρατορίας αλλά και της τούρκικης αυτοκρατορίας και κοινωνίας η ράθυμη έκφρασις και η σπάταλη μεγαλοπρέπεια. Εδώ η απλότης της Σπάρτης και η πολυτέλεια των Εκβατάνων. Εδώ η ειδωλολατρία της Ελλάδος και η ιδεολατρία της Ιουδαίας. Εδώ ο ρωμαϊκός Άρης και η ελληνική ταπείνωσις. Εδώ η αναβίωσις του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού η ενσάρκωσις του Χριστιανισμού και του Μωαμεθανισμού το ριζοθεμέλιωμα. Εδώ ο ανταγωνισμός Ευρώπης και Ασίας, πεισματικός και αδιάκοπος. Ιδέες, σύμβολα, θρησκεύματα, τίτλοι, φορέματα, του ανθρώπου κάθε ματαιότης και κάθε οργασμός, σαν σε χωνευτήρι αχόρταστο, ρίχνονται και περνούν και χάνονται σαν ίσκιοι.
... Τώρα έχασκα στο κομψοτεχνημένο παλάτι και τώρα στο κομψοχαλασμένο ερείπιο. Επρόσεχα στο συγνεφιασμένο γιασμάκι της χανούμισσας και στην αιθεροπλάνητη φωνή του μουεζίνη. Έβλεπα τα χιλιόχρωμα φορέματα και τα μυριοέκφραστα πρόσωπα, τη γαλανή Προποντίδα και το γαλανότερο ουρανό κι είχα στα πόδια μου την Ευρώπη και την Ασία αντίκρυ μου. Και σ` αυτές τις ώρες, γλύκα βαθιά και μυστική εκρυφοδρομούσε στις φλέβες κι επερίχυνεν αθάνατο νερό όλη μου την ύπαρξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου