ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ στο πλαίσιο του ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ " Ο ΕΒΡΟΣ ΠΟΥ ΕΝΩΝΕΙ. ΑΙΝΟΣ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ"

ΚΕΙΜΕΝΟ για το ΤΑΞΙΔΙ της μαθήτριας της Β2 τάξης,  ΑΝΔΡΙΑΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Φέτος με το σχολείο μου, το Πρώτο Γυμνάσιο Χαλανδρίου, στο πλαίσιο του πολιτιστικού προγράμματος «Ο Έβρος που ενώνει. Αίνος -  Αλεξανδρούπολη» πραγματοποιήσαμε ένα ταξίδι στην υπέροχη Ανατολική Θράκη. Στο ταξίδι αυτό επισκεφτήκαμε πολλές γραφικές και σύγχρονες πόλεις της Δυτικής Τουρκίας, αλλά περιηγηθήκαμε και  στην όμορφη Αλεξανδρούπολη της Ελλάδας. Ακόμη συνεργαστήκαμε με ένα σχολείο της Αίνου και της Αλεξανδρούπολης, κάτι που έκανε την επίσκεψή μας ακόμη πιο ενδιαφέρουσα.
Και οι τέσσερις ημέρες, που βρεθήκαμε εκεί ήταν καταπληκτικές. Το ξενοδοχείο μας στην Αδριανούπολη ήταν εξαίσιο με πολύ καλό φαγητό. Το κάθε τι που είδαμε και κάναμε είχε τη δική του μαγεία και για αυτό πιστεύω το ταξίδι μας ήταν τόσο πετυχημένο. Επιπλέον υπήρξαν  κάποιες στιγμές του ταξιδιού, καθώς και συγκεκριμένα μνημεία, τα οποία μου έκαναν ξεχωριστή εντύπωση.
Ξεκινώντας την εκδρομή αυτό  που μου άρεσε πάρα πολύ ήταν… το πρώτο σημείο που βρεθήκαμε: στα σύνορα των Κήπων όπου είδαμε τον Έβρο να χωρίζεται με τα δίχρωμα κάγκελα και τις ελληνικές-τουρκικές σημαίες. Παράλληλα, ώσπου να φτάσουμε στη πρώτη μας πόλη-σταθμό, είχαμε την ευκαιρία να πάρουμε μια γεύση  της παραγωγικής πλευράς της Τουρκίας με χιλιάδες καταπράσινα οργωμένα στρέμματα να ξετυλίγονται επί χιλιόμετρα μπροστά στα μάτια μας. 
Οι δύο πόλεις, που ακολούθησαν, στην περιήγησή μας με έκαναν να δω τη χώρα αυτή από μια εντελώς διαφορετική ματιά. Πάντα είχα την Τουρκία στο μυαλό μου ως μια πιο υποβαθμισμένη χώρα όμως οι πανέμορφες Ραιδεστός και Σηλύβρια με διέψευσαν. Η Τουρκία είναι μια αναπτυγμένη χώρα, με ευρωπαϊκό κύρος και πολύ πιο διαφορετική από την Ελλάδα. Καθαροί δρόμοι, πολύχρωμες τουλίπες, ωραία αρχιτεκτονική, πολλά αγάλματα, πλατείες, σύγχρονα μουσεία και προπάντων ευγενικοί άνθρωποι …

Την ίδια ημέρα επισκεφθήκαμε τις γραφικές Μήδεια και Βιζύη από τις οποίες ξεχώρισε το βυζαντινό, λαξευτό μοναστήρι του Αγ. Νικολάου. Αυτό είναι σκαμμένο μέσα στον βράχο και χρονολογείται στα χρόνια του Ιουστινιανού, τον 6^ο αιώνα.  Μοιάζει σαν να έχει βγει από ταινία μυστηρίου, και κυριολεκτικά  κόβει την ανάσα όλων όσων το βλέπουν!!!
Η επόμενη ημέρα ήταν ακόμα καλύτερη από την πρώτη, γεμάτη με μοναδικά μνημεία και τη γνωριμία με την όμορφη Αδριανούπολη.

Ξεκινώντας,  πήγαμε στη πόλη του Κάραγατς όπου συναντήσαμε και γνωρίσαμε το 3^ο Γυμνάσιο Αλεξανδρούπολης με το οποίο συνεργαζόμασταν.  Μαζί, επισκεφθήκαμε το παλιό σταθμό του Κάραγατς και το  γνωστό μυστηριώδες «Όριαν Εξπρές»  που ένωνε το Παρίσι με τη Κωνσταντινούπολη . Έχοντας διαβάσει πολλά μυθιστορήματα που έχουν σχέση με αυτό το τρένο, όταν το είδα  μπροστά στα μάτια μου … με συνεπήρε!
Ακολούθησε το αξιόλογο Μουσείο Υγείας στην Αδριανούπολη, το οποίο, εάν δεν είναι το καλύτερο, σίγουρα είναι από τα πιο ωραία μουσεία που έχω δει ποτέ μου. Πόσο θα ήθελα να καθόμασταν εκεί μία ολόκληρη ημέρα, αλλά υπήρχαν τόσο πολλά που είχαμε ακόμη να κάνουμε και να δούμε!
Σε όλες τις πόλεις, στις οποίες πήγαμε, επισκεφθήκαμε και ένα τουλάχιστον τζαμί στην καθεμία. Πήγαμε σε τόσα πολλά που δεν τα θυμάμαι να τα απαριθμήσω! Όμως το καθένα ήταν ξεχωριστό και μου άρεσαν όλα πάρα πολύ. Πρώτη φορά έμπαινα και μου φάνηκαν καταπληκτικά. Ένα κόσμημα για τη κάθε πόλη. Η Αδριανούπολη φυσικά είχε 80 τέτοια «κοσμήματα»…  και τα λίγα που επισκεφθήκαμε εμείς, με μάγεψαν. Το κάθε τζαμί είχε τη δική του ιστορία να μας πει και να μας δείξει, και ευτυχώς είχαμε μαζί μας τους καθηγητές και τον ξεναγό μας , πρόθυμους  να μας εξηγούν το κάθε τι.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας είχε έρθει η ώρα να γνωρίσουμε τη ζωή της πόλης. Περπατήσαμε στην Αδριανούπολη, πήγαμε στη σκεπαστή αγορά και έπειτα στο εμπορικό κέντρο δίπλα στο ξενοδοχείο μας.

Η Αδριανούπολη; Απερίγραπτη. Γεμάτη ζωή, σωστή ευρωπαϊκή πόλη.  Η σκεπαστή αγορά; Σαγηνευτική. Παραδοσιακά και σύγχρονα εμπορεύματα συνυπήρχαν μέσα σε ένα τεράστιο πολυδαίδαλο μακρόστενο διάδρομο. Μια πολυπολιτισμική ατμόσφαιρα  κυριαρχούσε παντού.
Το βράδυ στο ξενοδοχείο είχαμε την ευκαιρία να γνωριστούμε καλύτερα με τα παιδιά της Αλεξανδρούπολης. Τι ωραία που ήταν! Έκανα  πολλούς καινούριους φίλους με κοινά ενδιαφέροντα και κάθισα μαζί τους ως αργά το βράδυ.

… Η επόμενη ημέρα ήταν αφιερωμένη στην Αίνο γεμάτη συγκινήσεις από την αρχή έως το τέλος.  Το σχολείο της Αίνου υποδέχθηκε τιμητικά εμάς και το σχολείο της Αλεξανδρούπολης, ενώ τα παιδιά  μάς ξενάγησαν γεμάτα χαρά στο σχολείο τους. Όλα ήταν τέλεια. Καθίσαμε και φάγαμε εκεί όπου μας είχαν ετοιμάσει. Έφαγα με τους φίλους μου από το άλλο ελληνικό σχολείο και περάσαμε φανταστικά! Ταυτοχρόνως, Έλληνες και Τούρκοι είχαμε αναπτύξει σχέσεις μεταξύ μας επικοινωνώντας … με νοηματική κυρίως.  Κάποια στιγμή το σχολείο της Αλεξανδρούπολης αναχώρησε για την Αλεξανδρούπολη και μείναμε με το σχολείο της Αίνου. Τότε ζήσαμε μια από τις πιο ωραίες στιγμές της εκδρομής,  αφού στο πούλμαν βάλαμε τραγούδια, τα οποία η νεολαία των δύο λαών απολαμβάνει συνήθως και χορέψαμε όλοι μαζί. Μόλις ήρθε η στιγμή να φύγουμε και εμείς χαιρετηθήκαμε και στις δύο γλώσσες και συγκινήθηκα ιδιαίτερα, όταν οι μαθητές της Τουρκίας  μάς φώναξαν «εις το επανιδείν» που τους είχαμε μάθει νωρίτερα.

Την τελευταία ημέρα πήγαμε στην Αλεξανδρούπολη. Πήγαμε στο 3^ο Γυμνάσιο, όπου οι φίλοι που είχαμε κάνει στη Τουρκία μας περίμεναν και μας ξενάγησαν στο όμορφο σχολείο τους. Έπειτα μας πήγαν στο Ιστορικό Μουσείο της πόλης τους και μας παρουσίασαν ένα εξαιρετικό και πολύ συγκινητικό «Δρώμενο». Μόλις τους δώσαμε συγχαρητήρια και κάναμε και μια μικρή αναδρομή στην ιστορία της Αλεξανδρούπολης, μας πήγανε σε μία ταβέρνα όπου καθίσαμε για μια τελευταία φορά όλοι μαζί. Εκεί γνώρισα ακόμη περισσότερα παιδιά και γίναμε πολύ καλοί φίλοι.

Μετά από κάποια ώρα έπρεπε δυστυχώς να φύγουμε, για να προλάβουμε να δούμε τον Φάρο και το σύγχρονο εκκλησάκι του Άγιου Εύπλου. Χωρίς να το καταλάβω πώς βρεθήκαμε ξαφνικά στο μικρό αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης και επιβιβαστήκαμε για να γυρίσουμε στην Αθήνα. Όλα έμοιαζαν σαν παραμύθι που τελείωσε. Το ταξίδι ήταν τόσο ωραίο! Θα μείνει χαραγμένο για πάντα στη μνήμη μου στο «κουτάκι με τις καλές αναμνήσεις» και κάθε φορά που το ανοίγω θα χαμογελώ και θα εύχομαι να ξαναβρισκόμουν στην Ανατολική Θράκη, με τους ίδιους φίλους, τους ίδιους καθηγητές και τον ίδιο ενθουσιασμό!!

Μόλις γυρίσαμε στην Αθήνα είχα την ευχάριστη έκπληξη να βρω μια σειρά από ηλεκτρονικά μηνύματα με την ερώτηση εάν φτάσαμε καλά από τους φίλους μου στην άλλη άκρη της χώρας. Από τότε με τους περισσότερους από αυτούς δεν έχουμε σταματήσει να μιλάμε και μάλιστα με έχουν ξανακαλέσει να πάω στη όμορφη Αλεξανδρούπολη, κάτι που μάλλον θα γίνει φέτος το καλοκαίρι πάλι.

Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ που ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ στην ΤΑΙΝΙΑ που ΑΠΟΤΥΠΩΝΕΙ τις πιο ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ του ΤΑΞΙΔΙΟΥ μας…


https://www.dropbox.com/s/1rlpayu05f8shjt/%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A4%CE%9F%CE%9B%CE%99%CE%9A%CE%97%20%CE%98%CE%A1%CE%91%CE%9A%CE%97.mp4?dl=0