ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΗΜΕΡΩΝ
ΑΪΒΑΛΙ (ΚΥΔΩΝΙΕΣ )-1922
Αγάπη Βενέζη-Μολυβιάτη


Το «Χρονικό των δέκα ημερών» αποτελεί μια μαρτυρία της Αγάπης Μολυβιάτη-Βενέζη για την προσπάθεια ενός Τούρκου αξιωματικού να σώσει τον αδερφό της Ηλία Βενέζη από τα τάγματα θανάτου το 1922.

 Τέτοιες μαρτυρίες αξίζουν πράγματι να ανανεώνονται για να διατηρούνται ζωντανές στη μνήμη και των νέων ανθρώπων. Γιατί το μήνυμά τους είναι ότι και μέσα στις πιο τραγικές στιγμές της ιστορίας μπορεί να λάμπουν πράξεις ανθρωπιάς, αγάπης και αλληλεγγύης.

Η Αγάπη Μολυβιάτη-Βενέζη ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος, που είχε πολύ βαθιά συνείδηση του χρέους. Του χρέους προς τον αδελφό της Ηλία Βενέζη, του οποίου προσπάθησε να σώσει τη ζωή μέσα στην καταστροφή του '22, διακινδυνεύοντας τη δική της ζωή.

Μέσα από τη δίνη αυτού του πολέμου η Αγάπη Μολυβιάτη-Βενέζη γνώρισε έναν εξ ίσου σπάνιο άνθρωπο, τον Kemalettin, που κινδύνευσε κι αυτός σοβαρά στην προσπάθειά του να σώσει τον Ηλία Βενέζη από τα τάγματα θανάτου.

Η σημαντική εκδοτική επιτυχία που είχε το «Χρονικό» στην Τουρκία δείχνει ότι είναι πολλοί εκείνοι που, όπου κι αν βρίσκονται, είναι έτοιμοι να δεχθούν αυτά τα μηνύματα της ανθρωπιάς, της αγάπης και της αλληλεγγύης.

Πέτρος Μολυβιάτης

ΧΡΟΝΙΚΟ μιας τραγωδίας. Και χρονικό ενός ανθρώπινου μεγαλείου... Έτσι θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το κείμενο αυτό της Αγάπης Μολυβιάτη-Βενέζη. Κείμενο γραμμένο με αίμα καρδιάς.

Κείμενο , που μέσα από τα σκοτάδια και τις φλόγες, μέσα από τον τρόμο και τους αναρίθμητους θανάτους της Μικρασιατικής Καταστροφής, υψώνει μπροστά μας, σαν μακρόμισχο κρίνο, λουσμένο άσπιλο φως, τη μορφή ενός ανθρώπου. Τη μορφή ενός νέου -στην ηλικία- Τούρκου.

Μορφή ικανή να διδάξει τους μεγαλόσχημους του κόσμου κάτι σημαντικό: Ότι αυτά τα μυριοπροδομένα ιδανικά της αγάπης και του σεβασμού προς τον άλλους, τα έκαμε πράξη κάποιος που είχε λόγους σοβαρούς και ισχυρές δικαιολογίες, να μην τα σεβασθεί.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ απευθύνεται σε όλους, φίλους ή εχθρούς προς την εποχή μας και προς την αιωνιότητα. Είναι ένα μήνυμα πραότητας, ανθρωπισμού, αδελφοσύνης, ατόμων και λαών. Δηλαδή, όλων εκείνων που γίνονται όργανα και θύματα των -πνευματικά ακατανόητων- αντιθέσεων, των κηρυγμάτων του μίσους, των πολέμων, των καταστροφών.

Από την άποψη αυτή, ο νέος Τούρκος αξιωματικός Κεμαλεττίν αποτελεί ένα σύμβολο. Και δημιουργεί ένα όραμα. 

Οι Έλληνες μέσα στον παροξυσμό των παθών έχουν σκοτώσει τον πατέρα, τη μητέρα, τις αδελφές του. Τρία όμορφα κορίτσια 16, 18 και 20 χρονών... Κι όμως εκείνος τιθασσεύει τη θύελλα που μαίνεται μέσα του. Κατανικά τη φωνή του ζεστού ακόμη αίματος. Ξεπερνά τον εαυτό του και μεταμορφώνεται σε άγγελο αγάπης με ολοφώτεινο πρόσωπο. Άγγελο ριγμένο αναπάντεχα στον αμαρτωλό μας κόσμο σε μιαν ηθικά κοσμογονική στιγμή. Και να κάμει αυτός ο εχθρός απροσδόκητες χειρονομίες.

Έτσι μπορούμε να μονάχα να ερμηνεύσουμε το γεγονός ότι ο νέος Τούρκος αξιωματικός , απλώνει τα χέρια του πάνω από την κινδυνεύουσα τραγικήν ύπαρξη μιας τρομαγμένης εξουθενωμένηςψυχικά και σωματικά άρρωστης Ελληνίδας, χαμένης μέσα στον φοβερό στρόβιλο των αποχαλινωμένων ενστίκτων, για να τη σώσει μαζί με τον πατέρα της και να αγωνισθεί για τη σωτηρία του αιχμαλωτισμένου κι οδηγούμενου πια στον χαμό του δεκαεφτάχρονου αδελφού της, του κατοπινού μεγάλου συγγραφέα, Ηλία Βενέζη.

Στέλιος Ι. Αρτεμάκης

Από την αχλύ του χρόνου 
αναδύεται η μορφή σου
Kemalettin,
λάμπουσα στο υπέρλαμπρο φως,
το φως της ψυχής σου.
Ομορφιά και συγκίνηση
παρηγοριά και ελπίδα.
Χρυσή γραμμή
στιγμιαίου μετέωρου
στις ώρες του σκότους,
που διαρκώς αναλάμπει 
στο χώρο της θύμησης.
Kemalettin,
ευγνώμονη η ψυχή μου
σε παραδίδει- άνθος αειθαλές-
στη μνήμη του κόσμου
και αποθέτει στο βωμό της αγάπης
τα αμάραντα κρίνα της θύμησης,
τρυφερό αφιέρωμα
στην ομορφιά της ανθρωπιάς
και στης ψυχής σου το άφθαστο 
κάλλος.
                       Αγάπη- Zehra