ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ Κ. ΧΑΤΖΗΦΩΤΕΙΝΟΥ
‘ΝΙΣΆΦΙ ΠΙΑ’, εκδόσεις Διηνεκές 2004


1.

"At first we were in good terms. There was no hatred, they came to our weddings and they invited us to theirs. They considered not only Easter but Aghios Georgios's and Aghios Panteleimon's celebrations great and brought offerings. Actually some of the Greeks said that Aghios Panteleimonas worked more miracles for the Turks than for us!"

 "Μονοιασμένοι ζούσαμε εμείς στην αρχή. Δεν μισούσαμε. Και στους γάμους μας ερχόντουσαν και στους δικούς τους μας καλούσαν... Όχι μόνο το Πάσχα αλλά και του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Παντελεήμονα τις γιορτές τις θεωρούσανε μεγάλες κι αυτοί και πήγαιναν τάματα. Κάποιοι δικοί μας λέγανε μάλιστα πως ο Άγιος Παντελεήμων έκανε πιο πολλά θαύματα στους Τούρκους απ` ότι σ`εμάς!"


2.
"We were in good terms with the Turkish families. We exchanged visits, we went to their homes and they came to ours [.] When they invited us for a meal on Lent they offered us spinach pies, olives and honey to show that they knew about our fasting and they respected it. At the end the Carnival, on the last Sunday (Cheese Sunday) poor Turkish women came to our houses holding baskets and we gave them any food that there was in the home which, we shouldn't eat on the Clean Monday dawning. We gave them pasta meat pies, cheese pies and cheese, whatever you like."

"Πολύ καλές σχέσεις είχαμε με τις Τούρκικες οικογένειες. Αλλάζαμε επισκέψεις, πηγαίναμε στα σπίτια τους κι έρχονταν κι αυτοί στα δικά μας [.]Όταν πηγαίναμε Σαρακοστή να τους κάνουμε επίσκεψη και μας κάνανε το τραπέζι, μας δίνανε χορτόπιτες ,ελιές,και μέλι,για να δείξουνε πως ξέρανε τη νηστεία μας και τη σέβονταν. Όταν τελειώνανε οι Απόκριες, την τελευταία Κυριακή της Τυρινής, έρχονταν οι φτωχές Τουρκάλες με καλάθια στα χέρια τους στα σπίτια μας και τους δίναμε ό,τι είχε και δεν  είχε από φαγώσιμα στο σπίτι, να μην τα φάμε την Καθαρή Δευτέρα που ξημέρωνε.Μακαρόνια παίρνανε, κρεατόπιτες και τυρόπιτες και τυριά ,ό,τι θέλεις..."



3.

"What did you remind me of . I had a friend named Aise, I hope she is fine where ever she lives. From Tourkogerontas she was. There were no Turks in our village. Her father was our grandfather's friend. He only had friends himself of course . He came to sell wood in our village and that's how they got to know each other. Every Easter he brought along his family and that's how I got to know Aise myself."
"Well, Muslims in the Christian Easter? How does it come?"
"Why? Easter is the celebration of love. A big celebration for all the people."

"Τι μου θύμησες τώρα... Είχα μια φίλη που τη λέγαν Αϊσέ ,καλή της ώρα αν ζει κι αυτή η καημένη... Από τον Τουρκογέροντα ήτανε.Εμείς δεν είχαμε Τούρκους στο χωριό. Ο πατέρας της ήτανε φίλος του παππού σου.Εκείνος είχε μόνο φίλους, φυσικά... Ερχότανε και πουλούσε ξύλα στο χωριό κι από κεί γνωρίστηκαν. Κ'άθε Πάσχα έφερνε και την οικογένειά του κι έτσι γνώρισα κι εγώ την Αίσέ..."
¨Καλά, μουσουλμάνοι στο χριστιανικό Πάσχα; Πώς γίνεται ;"
"Γιατί; Το Πάσχα είναι η γιορτή της αγάπης.Μεγάλη γιορτή για όλους τους ανθρώπους."








4.

The AK-GENIKIOI inhabitants, of all ages welcomed us happily and all smiles with music, flowers and offerings. I saw the chairs of the important people waiting for us, but I wasn't and I didn't feel an important person so I chose to get lost in the crowd and experience the festive atmosphere from there .

Οι κάτοικοι του ΑΚ-ΓΕΝΙΚΙΟΪ, όλων των ηλικιών ,μας υποδέχθηκαν εγκάρδια με μουσικές , λουλούδια, κεράσματα, κυρίως όμως με γελαστά , χαρούμενα πρόσωπα. Είδα τις καρέκλες των επισήμων που προορίζονταν για εμάς , δεν ήμουν όμως κι ούτε ένιωθα επίσημος και προτίμησα να χαθώ ανάμεσα στον κόσμο, να ζήσω από μέσα την πανηγυριώτικη ατμόσφαιρα...




5.

At another moment of their conversation the young Turkish woman also told the followings:
"We bring up our children with so much care concerning their health, their food, their clothes and their studies. And we don't do anything about peace which is the most important of all!"
Words of the one and unique, universal common language of mothers.
Nothing replaces the personal contact. It's the one that awakens the clear brains, it helps it to throw away in rubbish the acquired ideas and discover the naked similarity.

 Σε μια άλλη στιγμή της συνομιλίας τους, είπε ακόμη η νεαρή Τουρκάλα και τα εξής:
"Μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με χίλιες δυο φροντίδες γύρω από την υγεία τους, το φαγητό, τα ρούχα , τις σπουδές τους. Και για την ειρήνη, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να τα έχουν όλα αυτά, δεν κάνουμε τίποτα!¨"
Λόγια της μιας και μοναδικής , της παγκόσμιας κοινής γλώσσας των μανάδων...
Τίποτα δεν αντικαθιστά την προσωπική επαφή. Είναι εκείνη που ξυπνά τον καθαρό νου, τον βοηθάει να πετάξει στα σκουπίδια τα επίκτητα και ν`ανακαλύπτει γυμνή μπροστά του την ομοιότητα.

                                                   AK-YENİKÖY ~~ AKBÜK ~~ AKKÖY
                                                                       GÜNDEMİ
                                                   AK -YENİKÖY` DE BARIŞ ŞÖLENİ VARDI
                                                    "Hayallerimiz gerçek oldu Kosta!"


The front page of a local newspaper:                    Το πρωτοσέλιδο μιας τοπικής εφημερίδας
PEACE CELEBRATION IN AK-GENIKIOI              ΤΕΛΕΤΗ ΕΙΡΗΝΗΣ ΣΤΟ ΑΚ-ΓΕΝΙΚΙΟΪ

"Our dreams have become true, Costas!"            "Τα όνειρά μας γίναν πραγματικότητα Κώστα!"



 6.


The language teacher Mr. Apostolos Tzifas from Seitia wrote among others:
"We were very moved. I would never imagine such a welcome, such a warm and human behavior. The message was clear: Many things bring people together and few things separate them. We become better aware of the national matters through the strengthening of ties. The traditional festivities were just the reason."

Ο φιλόλογος καθηγητής κ. Απόστολος Τζίφας από τη Σητεία  έγραψε ανάμεσα στα άλλα:
" Η συναισθηματική φόρτισή μας ήταν μεγάλη. Ποτέ δε φαντάστηκα τέτοια υποδοχή ,ζεστασιά και ανθρωπιά.Το μήνυμα ήταν σαφές: Τους λαούς τους ενώνουν πολλά, χωρίζουν λίγα. Μέσα από τη σύσφιξη των σχέσεων συνειδητοποιούνται και τα εθνικά ζητήματα. οι φολκλορικές εκδηλώσεις ήταν απλώς η αφορμή.."




 7.
Because of this special combination of this second group, we also made some interesting language remarks hearing the Turkish language which ended up in an unusual hunting of similar greekturkish words. We started that as a game and we were soon devoted ourselves to it. However, when we realized how large the number of words was things became serious. Then Moustafa got paper and a pencil and started writing down the unexpected . "crop".
We were impressed by the great number of words, which became Greek or Turkish accordingly with the addition or the deduction of one single "ι" at the end of them. That is, we only had to pronounce them with the well known Northern Greek accent ( which cuts "ι" at the end of the words ), so there was absolutely no difference!

Λόγω της ειδικής σύνθεσης της δεύτερης εκείνης παρέας, κάναμε ακόμη και μερικές πολύ ενδιαφέρουσες γλωσσολογικές παρατηρήσεις ακούγοντας την τουρκική γλώσσα, που κατέληξαν σ` ένα πρωτότυπο κυνήγι όμοιων
ελληνοτουρκικών λέξεων.Σαν παιχνίδι το ξεκινήσαμε στην αρχή κι επιδοθήκαμε με ζήλο σ` αυτό... Όταν συνειδητοποιήσαμε όμως το πλήθος των λέξεων ,σοβάρεψαν τα πράγματα. Πήρε μολύβι και χαρτί τότε ο Μουσταφά κι άρχισε να καταγράφει την απρόσμενη... σοδειά".
Εντύπωση μας έκανε ο μεγάλος αριθμός λέξεων, που με την προσθήκη ή την αφαίρεση ενός και μόνο γιώτα στο τέλος γινόταν ανάλογα ελληνική ή τουρκική! Δεν είχαμε παρά να τις πούμε με τη γνωστή βορειοελλαδίτικη προφορά, δηλαδή, που κόβει το γιώτα στο τέλος , για να μην έχουν καμιά απολύτως διαφορά!




8.

I was deeply moved by the end of the festivity; the best part of that meeting I can remember nowadays .
Among those who came to congratulate us there was also a Turkish immigrant. She put a coin in my hand saying:
"I would like to offer you back something from me for those your words offered to me, and I haven't got anything more personal on me this moment. It's from home. I kept it to remember it."
Next,I was moved by the Turkish author Kemal Yialcin awarded with the "Ipektsi" prize. He was in the room at the end of the festivity and he came to meet me.
Before leaving Greece, I was reading the book of his "A dowry to stay", and of course, I wouldn't imagine that he would be one of my audiences in Germany. In his book, which he dedicated to me, he wrote:
With best wishes, precious friend and brother.
With feelings of peace, brotherhood and friendship
Kemal Yalcin

Το τέλος της εκδήλωσης μου επεφύλαξε δύο δυνατές συγκινήσεις, ό,τι καλύτερο έχω να θυμάμαι σήμερα από εκείνη τη συνάντηση.
Ανάμεσα σ`αυτούς που ήρθαν να μας συγχαρούν , και μια Τουρκάλα μετανάστρια. Μου έβαλε ένα νόμισμα στο χέρι λέγοντας:
"Γι αυτά που μου πρόσφεραν τα λόγια σας ήθελα να σας δώσω κάτι από μένα και δεν έχω τίποτα πιο δικό μου απάνω μου αυτή την ώρα. Είναι από την πατρίδα μου. Το κρατούσα, για να τη θυμάμαι..."
Τη δεύτερη συγκίνηση μου την πρόσφερε ο βραβευμένος με "Ιπεκτσί" Τούρκος συγγραφέας Κεμάλ Γιαλτσίν. Βρισκόταν στην αίθουσα κι ήρθε, στο τέλος να γνωριστούμε...
Λίγο πριν φύγω από την Ελλάδα, διάβαζα το βιβλίο του " Μια προίκα αμανάτι " και βέβαια δε φανταζόμουν πως θα τον είχα ακροατή μου στη Γερμανία... Στην αφιέρωση που μου έκανε στο βιβλίο του , έγραψε:
                                  Με τις καλύτερες ευχές, πολύτιμε φίλε και αδελφέ,
                                  Με αισθήματα ειρήνης, αδελφοσύνης και φιλίας 
                                     Kemal Yalçın


 "İnsaf artık" , Kostas Hatzifotinos , DIENEKES