"ΚΑΛΗΜΕΡΧΑΜΠΑ"

ΚΑΛΗΜΕΡΧΑΜΠΑ ΣΜΥΡΝΗ, Gan Eryumlu, μετάφραση Αθανασία Βεκιαρέλλη

...

Ο Γκιουν και η Ζωή γνωρίζονται στη Σμύρνη.

 ... Το μάτι της έπεσε σε κάποιο τούρκικο βιβλίο. Το πήρε στο χέρι της. Ήταν ένα βιβλίο με ποιήματα του Ρίτσου. Από τον τίτλο δεν κατάλαβε τίποτα, όμως σε μια ξένη χώρα, στο γραφείο ενός άγνωστου ανθρώπου, στο μισοσκότεινο πίσω δωμάτιο , εκεί που νιώθει μόνη και έρημη και δεν ξέρει τι να κάνει , η συνάντηση με έναν γνωστό , έφερε τη θαλπωρή της χαλάρωσης. Δεν άφηνε το χέρι της να ξεκολλήσει από το βιβλίο. Τότε μπήκε στο δωμάτιο ο Γκιουν και στάθηκε όρθιος μπροστά της.

«Μέσα σε τόσα βιβλία αυτό πήγες και βρήκες;» τη ρώτησε χαμογελαστός.

«Ναι», αποκρίθηκε η Ζωή. «Είναι φίλος του παππού μου».

«Αλήθεια;» έκανε έκπληκτος. «Τι ωραία!»

«Όταν το είδα στα τούρκικα ξαφνιάστηκα. Μεταφράζονται πολλά βιβλία από τα ελληνικά;»

«Εεε...είπε ο Γκιουν για να μην πει «όχι». Ο Ρίτσος, ο Ελύτης, η Διδώ Σωτηρίου... Α, και ο Καζαντζάκης».

....

«Ε, εγώ έχω έναν παππού που είναι Σμυρνιός, και πριν έρθω εδώ διάβασα το βιβλίο της Έλσας Χίου,

 Η Νενέ η Σμυρνιά. « Για να σου αρέσει η άσχημη τσιμεντούπολη της Σμύρνης πρέπει να τη δεις με τα μάτια των ποιητών», έλεγε στο βιβλίο αυτό. Άλλωστε, κι αυτή εδώ είναι μια πόλη όπως όλες οι άλλες.

Θα μπορούσα να πω ακόμα πως εμένα μού αρέσει, αλλά τον παππού μου τον ξάφνιασε» , είπε η Ζωή.

«Ζω μέσα σ` ένα όνειρο που έφτιαξα εγώ για τη Σμύρνη. Εδώ, μπορώ να βρω στριμωγμένη ανάμεσα σε πολυκατοικίες, μια παλιά έπαυλη που αφέθηκε να καταρρέει, εδώ, τον κινηματογράφο Ελ Χάμρα, όπου για πρώτη φορά η γιαγιά μου , η μητέρα του πατέρα μου , πήγε σε συναυλία, εδώ πάλι κι εκείνον τον σερμπετζή που έφτιαχνε το σερμπέτι από τα μούρα και μας έφερνε ο παππούς μου να μας κεράσει όταν ήμασταν παιδιά. Σ` ένα από αυτά τα στενά σοκάκια βρίσκεται ακόμα το σπίτι που γεννήθηκα. Αυτές οι γειτονιές γέμισαν Κούρδους και τις νύχτες έγιναν απροσπέλαστες. Σίγουρα , όμως, τίποτ` από αυτά δεν εμποδίζει να ονειρεύομαι. Ετούτο εδώ το όνειρο, σε κανέναν άλλο τόπο δεν θα μπορούσα να το φτιάξω», απάντησε ο Γκιουν.

 

   

  Ο Τζαν Εργιουμλού πλάθει την ιστορία μιας πόλης μέσα από το ανθρώπινο μωσαϊκό της, συνθέτοντας ένα μυθιστόρημα μοναδικό στο είδος του, αφού για πρώτη φορά η τραγωδία του Ελληνισμού της Σμύρνης εξιστορείται, με ευαισθησία και οξυδέρκεια, από έναν ξεχωριστό Τούρκο συγγραφέα!