ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
... Στην εποχή μας, όταν ακόμη το Σινέραμα φαίνεται ότι μπορεί να αναπαράγει τα φυσικά γνωρίσματα των γνωστών τόπων, η τέχνη του λόγου μπορεί κάλλιστα να επιχειρήσει μια βαθύτερη διείσδυση και - ειδικά στα ταξιδιωτικά βιβλία - να συμπληρώσει το νόημα του χώρου με κάτι από την έγχρονη ουσία του. Στην Τουρκία ιδιαίτερα, και σε όλη την ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, ένα ταξίδι δίχως ιστορία είναι πορτρέτο γέρου χωρίς ρυτίδες. Κάθε κόλπος ή ακρωτήριο σε αυτές τις ακτές, κάθε βουνοκορφή με όνομα από την κλασική αρχαιότητα που περιβάλλεται από μύθους και σύννεφα, φέρει ορατά και αόρατα σημάδια από το παρελθόν του. Η κατάρα σε αυτά τα μέρη είναι ότι, αν και πολλά από αυτά έχουν λησμονηθεί, τα ονόματά τους και οι ιστορίες τους είναι γνωστές, σε βαθμό που θαρρείς ότι είναι σαν να περιφέρεται κάποιος σε μια έκταση που κληρονόμησε και να την ανακαλύπτει εκ νέου.
Ποιος δε θα γοητευόταν από το Χρόνο καθώς αυτός αργοδιαβαίνει δίπλα μας; Αν το καλοσκεφτείς, είναι ο κοντινότερος από όλους τους θνητούς συντρόφους μας. Στην ισόβια φιλία μας - την ιδιότροπη, την ανέμελη, την τρομακτική, την απολαυστική- μπορούμε να θυμηθούμε τη νιότη μας μαζί του και δεν πρέπει να προσβλέπουμε σε άλλο χωρισμό , εκτός από το θάνατο. Στην ασιατική ακτή ανάμεσα σε τόσες ερειπωμένες αυτοκρατορίες , είναι παρών με τον πιο οικείο και μεγαλειώδη τρόπο...
