ΑΡΩΜΑ ΠΟΛΗΣ

Ο στιχουργός Ηλίας Κατσούλης μας μιλάει για τα τραγούδια με "Άρωμα Πόλης":

"Μένω σ' ένα ξενοδοχείο της Ιστικλάλ Τζαντεσί (λεωφόρος της Ανεξαρτησίας), κοντά στο τέρμα του τραμ, στο περιβόητο δηλαδή Πέραν των Ρωμιών της Πόλης. Απέναντι είναι ένα δισκοπωλείο. Ανάμεσα στα τούρκικα τραγούδια παίζει ανά διαστήματα το βαλς του γάμου της Ελένης Καραΐνδρου. Περπατώ, λοιπόν, στην Πόλη. Τα μάτια και το μυαλό μου "σαν μαγεμένα φτερουγίζουν". Προσπαθώ να χωρέσω, να χορτάσω όλες τις ομορφιές, όλα τ' αρώματα. Σ' αυτήν ταιριάζουν όλα τα σύνθετα επίθετα (όπως λέει ο Γιάννης Ξανθούλης) με πρώτο συνθετικό το πολύ: Πολύπαθη, Πολύβουη, Πολύμορφη, Πολυπόθητη. Έχω -τέλος- μαζί μου και το βιβλιαράκι του Θωμά Κοροβίνη: "Τούρκοι ποιητές υμνούν την Κωνσταντινούπολη". Το ανοίγω στη σελίδα 47 και απαγγέλλω: "Αυτή η πόλη σαν φωτιά περνάει από την καρδιά μας" του Sinasi Ordenoglu. Ξαναγυρίζω, όμως, στις μουσικές και τα τραγούδια. Πόσα τους πήραμε και πόσα μας πήραν κανείς δεν ξέρει. Ποιά δικά τους και ποιά δικά μας; Ποιός μπορεί να ξεχωρίσει; Η μουσική είναι η μόνη που δε χωρίζει τους λαούς -και μάλιστα γειτονικούς- και με τόσες χιλιάδες από αιώνων, εκεί Ελληνες εώς το απεχθές και εγκληματικό '55. Πόσο επιγραμματικά, απλά άλλα και εύστοχα το εξέφρασε εκείνος ο στίχος του Πυθαγόρα απο τη ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ! "Εσύ Χριστό, εγώ Αλλάχ ... όμως οι δυό μας Αχ και Βαχ".

Τα τραγούδια με Άρωμα Πόλης θα μπορούσα να τα χωρίσω σε τρείς κατηγορίες: Α) Τα τραγούδια που γεννήθηκαν στην Πόλη απο Έλληνες επώνυμους και ανώνυμους: όπως "Σαν Τα Μάρμαρα Της Πόλης", "Έχε Γειά Πάντα Γειά", "Σαν Πας Στα Ξένα", " Τικ Τακ", "Καροτσέρης", "Κυρ Κωστάκη Έλα Κοντά". Β) Τραγούδια για την Πόλη που γράφτηκαν στην κυρίως Ελλάδα απο σπουδαίους καλλιτέχνες που γεννήθηκαν στην Πόλη και οι περισσότεροι απ' αυτούς ήρθαν και σταδιοδρόμησαν στην Ελλάδα: Εκτός απο τον περίφημο Αντώνη Διαμαντίδη που προαναφέρθηκε, στην κατηγορία αυτή ανήκουν: ο Κώστας Καρίπης, ο Κώστας Σκαρβέλης, ο Κώστας Νούρος, ο Σπύρος Περιστέρης, ο Γιώργος Μητσάκης, η Ρόζα Εσκενάζη, ο Ππόδρομος Τσαουσάκης κ.α. Μελωδίες και τραγούδια Τούρκικα με λόγια ελληνικά που θεωρούνται έτσι που ζημώθηκαν με τον ψυχισμό μας εντελώς δικά μας όπως το περιβόητο "Χαρικλάκι" με τη Ρόζα, (που πήρε την πατρότητα του Παναγιώτη Τούντα), το "Μπεγκλεντίν Ντα Μπεγερντίν" με τον Στέλιο Καζαντζίδη ή "Σε Περίμενα Να 'ρθείς" (η ελληνική του απόδοση ) με τον Νίκο Ξανθόπουλο το "Σήκω Χόρεψε Κουκλί Μου" το "Μανόλια" και τόσα άλλα.

Αλλά ποιο είναι τελικά το μουσικό άρωμα της Πόλης: Άπιαστο, αν και τόσο γνώριμο και οικείο, δεν περιγράφεται. Το νιώθεις, το αισθάνεσαι μέσα από της μουσικής τα χρώματα. Είναι κράμα πολλών αρωμάτων. "Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα τραγούδια μας" για να παραφράσουμε τον Ελύτη. Όμως, κανένας δεν έχει περιγράψει -απ' όσο ξέρω- καλύτερα το μουσικό άρωμα της Πόλης από τον Θωμά Κοροβίνη: "Είναι μισμαγιά και μακελάρικο χασάπικο, ουσάκ και νιαβέντι, μπεκτασίδικο ιλαχί και πατριαρχική ψαλμουδιά, καρσιλαμάς και τανγκό, τύμπανο του Ραμαζανιού και Υπερμάχω". Εκεί, λοιπόν, που σμίγει η Δύση με την Ανατολή αναδύεται ένα σπάνιο, ένα μοναδικό άρωμα κανέλλας. Το άρωμα ΠΟΛΗΣ .

Τυχεροί όσοι αισθάνονται και απολαμβάνουν την ευωδία του.