ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΝΕΩΝ

Yunan-Türk Gençlik Orkestrası'ndan konser

http://www.turkishgreeknews.org/tr/yunan-turk-genclik-orkestrasi-ndan-konser/11881.html

"ΠΟΛΗ", τραγούδι

"Η μουσική, όταν γεννιέται, δημιουργεί καινούργιες οικογένειες και ξαναφέρνει κοντά ανθρώπους"

ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ

ΤΟΥΡΚΙΚΗ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ και ΤΕΧΝΗ

https://www.facebook.com/groups/TurkishGreekMusic/?fref=ts

" Σ` αγαπώ γιατί είσαι ωραία" , τραγούδι

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΟΖΑΝΗΣ

ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΩ ΣΙΔΕΡΗ

Οι άνθρωποι που έγιναν απάτριδες για μια ειρήνη..

Στο σχολείο ήταν από τα πιο βαρετά κεφάλαια της ιστορίας: στις 24 Ιουλίου 1923, υπεγράφη στη Λωζάννη της Ελβετίας η συνθήκη που έκλεινε οριστικά την τελευταία πράξη του Α’ παγκοσμίου πολέμου: τη Μικρασιατική περιπέτεια. Τι βαρετό κεφάλαιο! Για τις εξετάσεις έπρεπε να ξέρεις ημερομηνίες, πρόσωπα, όρους της Συνθήκης, κέρδη των νικητών, υποχρεώσεις των ηττημένων, ένα σωρό κατεβατά που δύσκολα έμεναν στο κεφάλι. Μέσα σ’ αυτά τα κατεβατά μια φράση, που τότε, στη μαθητική μας αφέλεια θεωρούσαμε το πιο εύκολο κομμάτι του κεφαλαίου:

Ανταλλαγή πληθυσμών... :

Η κυβέρνησις της Μεγάλης Εθνοσυνελεύσεως της Τουρκίας και η Ελληνική κυβέρνησις συνεφώνησαν επί των ακολούθων όρων.

Άρθρον 1.

Από της 1ης Μαΐου 1923, θέλει διενεργηθή η υποχρεωτική ανταλλαγή των Τούρκων υπηκόων, ελληνικού ορθοδόξου θρησκεύματος, των εγκατεστημένων επί των τουρκικών εδαφών, και των Ελλήνων υπηκόων, μουσουλμανικού θρησκεύματος, των εγκατεστημένων επί των ελληνικών εδαφών.

Τα πρόσωπα ταύτα δεν θα δύνανται να έλθωσιν ίνα εγκατασταθώσιν εκ νέου εν Τουρκία ή αντιστοίχως εν Ελλάδι, άνευ της αδείας της Τουρκικής Κυβερνήσεως ή αντιστοίχως της Ελληνικής Κυβερνήσεως.

Τότε, δεν αντιλαμβανόμαστε, ότι το πιο εύκολο κομμάτι για έναν μαθητή ήταν ο δυσκολότερος και πιο απάνθρωπος όρος της Συνθήκης που σφράγιζε μια ..Ειρήνη! Στην εκατόμβη του πολέμου, έπρεπε να θυσιαστούν άλλοι 2 εκατομμύρια άνθρωποι, ως εγγύηση της λήξης του. Δύο εκατομμύρια άνθρωποι έχαναν τις περιουσίες τους, τα σπίτια τους, τις πατρίδες τους και γίνονταν πρόσφυγες σε έναν πρωτοφανή και ιστορικά μοναδικό ξεριζωμό, οργανωμένο και επικυρωμένο από τη Διεθνή Κοινότητα! 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι που είχαν την ατυχία να γεννηθούν Έλληνες και χριστιανοί σε Τουρκικό έδαφος, και 500.000 ψυχές που είχαν την ατυχία να γεννηθούν Τούρκοι μουσουλμάνοι σε ελληνικό έδαφος έγιναν άνθρωποι χωρίς παρελθόν και χωρίς μέλλον: στον τόπο όπου είχαν γεννηθεί ήταν πλέον ανεπιθύμητοι, στον τόπο όπου κατευθύνονταν ήταν ξένοι. Η Συνθήκη της Λωζάνης, όπως κάθε συνθήκη που σε μερικές σελίδες περικλείει τις τύχες ανθρώπων, μπορεί να υπερηφανεύεται ότι σφράγισε την Ειρήνη. Κανένας δε λέει όμως ότι η Ειρήνη αυτή δε σφραγίστηκε με τις υπογραφές των Μεγάλων που αναφέρει η ιστορία, αλλά με τα δάκρυα και το χτυποκάρδι των μικρών, τα ονόματα των οποίων δε θα μάθουμε ποτέ: Σαν ταξιδέψεις όμως στα χωριά της Τουρκίας, στη Σινασσό, στο Ανδρονίκι, στο Προκόπι, στη Μαλακοπή, σε πολλά σπίτια που τώρα κατοικούν Τούρκοι, θα δεις στους τοίχους στολισμένα μεγάλα, σκουριασμένα κλειδιά από αυλόπορτες: είναι τα κλειδιά που κλείδωσαν για πάντα τα σπίτια και τις ζωές των Ελλήνων και που σαν τα αντικρίζεις να περιμένουν ακόμα, ντρέπεσαι που κάποτε θεωρούσες εύκολο κεφάλαιο την ανταλλαγή των πληθυσμών. Είναι τα κλειδιά που, όπως διηγούνται οι γεροντότεροι, εμπιστεύονταν οι Ελληνίδες νοικοκυρές στις Τουρκάλες γειτόνισσες τους, πριν φύγουν, συνήθως με την ίδια παραγγελιά: «πότιζε μου τα λουλούδια, μέχρι να ξανάρθω...»

"DIALOG"

Dialog, Τούρκοι φοιτητές παρουσιάζουν φωτογραφικά τη Θεσσαλονίκη

Μια εξαιρετική δουλειά που δείχνει ότι η συνεργασία ξεκινά απλά από μια πρωτοβουλία, ένα πλησίασμα για κοινή δράση.

Μια ενέργεια που ξεκίνησε ως ένα φεστιβάλ ανταλλαγής ταινών μικρού μήκους, από τη μια μεριά από τον άνθρωπο που έχει συνδέσει το όνομά του με αυτό το είδος σινεμά (τον Γιάννη Ζαχόπουλο) και από την άλλη μεριά από τον Νεζίχ Ορχόν με την υλική και ηθική υποστήριξη του Πανεπιστημίου Anadolu.

Και όπως λέει η Sedef Yilmaer:
Αν με ρωτάτε τι σημαίνει διάλογος, θα έλεγα: «μία αδιάκοπη, λεπτομερής και εξαντλητική σχέση που απέχει μακράν από τελειότητα».

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ http://www.thessalonikiartsandculture.gr/images/dialog-foto.pdf

ΠΗΓΗ: TURKISH GREEK NEWS

" Ό, τι αγαπώ είναι δικό σου" , Γιάννη Καλπούζου

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ από το μυθιστόρημα του Γιάννη Καλπούζου

                     " Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ"

Ο Άνδης στο καφενείο του Ερμεία ... 

" Μίσος και φόβος συνδαύλιζαν το ένα το άλλο κι ισορροπούσε παράξενα ο κόσμος. Το μίσος νίκησα κι έβγαλε ο φόβος εκατό ποδάρια. Τα ενενήντα εννέα τα` κόψα, μ` αυτό π`απόμεινε, το ένα, έκοψε τα δικά μου", διάβασε φωναχτά ο Άνδης το αναρτημένο γνωμικό, το οποίο δεν είχε προσέξει στο παρελθόν. 

" Τίνος είναι Ερμεία;"

" Δικό μου".

" Τι εννοεί;"

 " Όταν με συνέλαβαν οι Τούρκοι το 1974 με βασάνισαν και μου έκοψαν τη γλώσσα. Θα με σκότωναν, εάν δε δραπέτευα. Το χωριό μου ήταν μεικτό, από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. 'Ενας συντοπίτης Τουρκοκύπριος βρέθηκε στο μέρος όπου με είχαν φυλακισμένο οι εισβολείς και με βοήθησε να δραπετεύσω. Όταν τελείωσαν οι εχθροπραξίες κι επέστρεψα στο χωριό , το μίσος μου για τους Τούρκους κυριαρχούσε και όριζε τη ζωή μου. Ακόμη κι όταν ήρθα στην Αθήνα το 1978. Με τον καιρό το πάλεψα και το νίκησα. Κατάλαβα σε τι αγρίμι μετατρέπει ο πόλεμος τον άνθρωπο, όποιας φυλής κι αν είναι. Βοήθησε και το γεγονός ότι σώθηκα χάρη στον Τουρκοκύπριο συγχωριανό μου" 

" Κι ο φόβος;"

" Πια ήμουν ανάπηρος, δεν μπορούσα να μιλήσω. Φόβος σε σχέση με την αποδοχή απ` τους άλλους. Από συγγενείς μέχρι φίλους και όσους συναναστρεφόμουν στην πορεία της ζωής μου. Μεταμορφώνεσαι απ` την ξαφνική αναπηρία σε άλλον άνθρωπο. Αναρωτιέσαι: πώς με αντιμετωπίζουν; Σαν σακάτη; Με λυπούνται; Με δέχονται για κανονικό άνθρωπο; Πώς θα πιάσω δουλειά; Κι ένα σωρό άλλα. Ο βασικός λόγος που μετοίκησα στην Αθήνα ήταν για να πολεμήσω τους φόβους μου".

" Έκοψες ενενήντα εννέα ποδάρια του φόβου, όπως γράφεις στο γνωμικό. Το άκοπο ποιο είναι;"

...

" Το άκοπο ποδάρι αφορά τον έρωτα. Ίσως κάποτε σου πω περισσότερα".