ΣΤΗΝ ΙΣΤΙΚΛΑΛ...

Ένα περιστατικό 

Το πρόσφατο ξεχωριστό ταξίδι μας στην Κωνσταντινούπολη σκίασε ένα επεισόδιο που διήρκεσε μόνο λίγα λεπτά , δείχνει όμως πόσο βαθιά  ριζωμένα είναι τα στερεότυπα και το μίσος σε κάποιους , ελπίζω λίγους , ανθρώπους.

Περπατούσαμε στη Μεγάλη Οδό του Πέραν ( σημερινή Ιστικλάλ ) μαζί με μια ομάδα μαθητών και κρατούσα διπλωμένο στα χέρια μου τον"Μικρό οδηγό με κείμενα για την Πόλη". Ξαφνικά  όρμησε κυριολεκτικά καταπάνω μου ένας νεαρός αποσπώντας με βία το" τευχίδιο" και μιλώντας  αγγλικά με κατηγόρησε ότι λέω ψέματα στους μαθητές μου για τους Τούρκους, ενώ παράλληλα δήλωσε ότι μισεί τους Έλληνες. Ταυτόχρονα αρνιόταν , φωνάζοντας, να μου δώσει πίσω τα κείμενά μου μπροστά στο παγωμένο βλέμμα των παιδιών.

  Πήρα τους μαθητές μου και φύγαμε, όταν συνειδητοποίησα τη σοβαρότητα της κατάστασης, με πόνο ψυχής για το συμβάν το οποίο θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε πιθανόν και στην Ελλάδα από κάποιο φασιστοειδές χρυσαυγίτικου τύπου.

Φυσικά οι αντιλήψεις και τα συναισθήματά μου απέναντι στον συμπαθή και φιλόξενο τουρκικό λαό παραμένουν αναλλοίωτα όπως  και η προσπάθεια αέναη μέσα από αυτόν τον ιστότοπο για "ΓΕΦΥΡΑ ΦΙΛΙΑΣ" αναλογιζόμενη τα λόγια του Ν. Καζαντζάκη :

"Δεν υπάρχουν ιδέες. Υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες. Κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει "