"ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΡΩΤΑΣ", Φαίδων Πατρικαλάκης

Αποσπάσματα  από το κείμενο του Φαίδωνα Πατρικαλάκη

 « ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΡΩΤΑΣ»

δημοσιευμένο  στον τόμο «ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ» , εκδόσεις Καστανιώτη Αθήνα 2010

… Μα τι ήταν , επιτέλους αυτός ο Φατίχ ο Πορθητής, που η τύχη τον ευνόησε να κατακτήσει την Κωνσταντινούπολη; Έχω διαβάσει τόσα πολλά και διαφορετικά πράγματα, που μου είναι αδύνατον να συλλάβω την προσωπικότητά του. Άλλωστε τι εικόνα μπορεί να έχεις από αυτόν τον άνθρωπο που έζησε σε μια τόση θυελλώδη στιγμή της Ιστορίας; Τι χαρακτήρα μπορείς να ζητάς από έναν άνθρωπο που κατόρθωσε το απραγματοποίητο , που προσπάθησε με πολυάριθμους τρόπους να δημιουργήσει ένα νέο οθωμανικό κράτος, τηρώντας τις λεπτές ισορροπίες των αντιμαχόμενων εθνικοτήτων μέσα σ` έναν ενιαίο χώρο; Το ίδιο είχε επιχειρήσει ο Μέγας Κωνσταντίνος, όταν επέλεξε την Κωνσταντινούπολη για πρωτεύουσα της Χριστιανοσύνης, προσφέροντας γης και δώρα σε όσους θα έρχονταν να ζήσουν εκεί , προκειμένου να στεριώσει το Βυζάντιο και να γίνει ισχυρό κράτος. Συχνά η μοίρα των πόλεων επαναλαμβάνεται σε διαφορετικές εποχές με διαφορετικούς ανθρώπους…

… Όπως ερωτεύεσαι τρελά και παράφορα κάποιους ανθρώπους, έτσι ερωτεύτηκα την Κωνσταντινούπολη. Περιφερόμουνα από τη μια της άκρη στην άλλη και την ένιωθα σαν σώμα ερωτικό να με μεθά και να με αποχαυνώνει. Έφτανα ως τα πιο απόκρυφά της σοκάκια, ανακαλύπτοντας τις ιδιαιτερότητες και τις ομορφιές τους , που είναι απεριόριστες και δε φτάνει μια ολόκληρη ζωή για να τις γνωρίσεις. Όταν βρέθηκα μέσα στην εκθαμβωτική Κινστέρνα του Ιουστινιανού, έμεινα έκθαμβος από το ακατανόμαστο θαύμα με τις άπειρες κολόνες να ξεπροβάλουν μέσα από τα νερά σαν μαγευτικά σιντριβάνια. Για τον ερωτευμένο με την Κωνσταντινούπολη, η ονειρική ατμόσφαιρα της Κινστέρνας τον συγκλονίζει. Ένιωσα τα βέλη του έρωτα να με διαπερνούν βαθιά και να αιμορραγώ από γλυκιά ηδονή και από μειλίχια ταραχή. Ένιωσα  την αναπνοή μου να πάλλεται και να αιωρείται. Σκέφτηκα κάτι που είχα διαβάσει σχετικά για την αναπνοή στο βιβλίο της Κάρεν Κόνελι με τον τίτλο « Το κλουβί της σαύρας»: «Επειδή η αναπνοή σου είναι η δασκάλα σου και δεν πρόκειται ν` αλλάξει σ` όλη τη ζωή, πρέπει να μάθεις να προσέχεις τη δασκάλα σου τώρα που είσαι μικρός. Θα μεγαλώσεις και θα φύγεις από κοντά μου, η αναπνοή σου όμως θα είναι πάντα δίπλα σου για να σε οδηγεί. Άμα ξέρεις να την ακολουθείς, δε θα χαθείς ποτέ»…

… Λατρεύω την Πόλη με χιόνι και μούχλα, όπου τα πάντα ολόγυρα διαλύονται καθώς μεταμορφώνονται σε κατάλευκη αχνή μάζα. Η Κωνσταντινούπολη , το χειμωνιάτικο αυτό παραμύθι, αποκτούσε διαφορετική συμπεριφορά και ποιότητα, γινόταν άχρονη και ονειρική, ενώ είχες την εντύπωση ότι σιγά σιγά θα κατρακυλήσει στο κενό και θα εξαφανιστεί από τα μάτια σου, καθώς η ομίχλη και το παχύ χιόνι την καθιστούσαν αδιανόητα απόμακρη και αγνώριστη… Χιόνιζε στους απέραντους εντυπωσιακούς τρούλους των τζαμιών , στους πάνκομψους μιναρέδες, ενώ οι γλάροι σπαθίζανε τον αέρα ψάχνοντας για τροφή… Η Κωνσταντινούπολη διαθέτει πολυάριθμα πρόσωπα και συμπεριφορές και , πάνω από όλα, αναρίθμητες εικόνες, η μια πιο ενδιαφέρουσα από την άλλη, αλλά και μια ξεχωριστή παραμυθένια μαγεία που όμοιά της δεν υπάρχει σε ολόκληρο τον ντουνιά…

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΙΝΣΤΕΡΝΑ