ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
... Τα δημοκρατικά αισθήματα του Δημητρού ήταν γνωστά. Ανοιχτός άνθρωπος παθιαζόταν εύκολα με την πολιτική. Ήθελε να ζήσει ειρηνικά με τους Τούρκους γείτονές του αφού με πολλούς από αυτούς είχε αλισβερίσι και ήταν φίλοι του. Φοβόταν τη συμμαχική κατοχή της Πόλης, τον απασχολούσε ο τουρκικός εθνικισμός που σαν πυρακτωμένο σίδερο έκαιγε την Ανατολία και σαν λαίλαπα εξαπλωνόταν στην οθωμανική αυτοκρατορία...
... Εκείνη ( η Κωστάντω ) είχε την τύχη να ζήσει ελεύθερα κι ευτυχισμένα παιδικά χρόνια με ανθρώπους αλλόθρησκους και αλλόφυλους, φίλους που μοιράζονταν την ίδια γη, τι κι αν μιλούσαν άλλες γλώσσες κι αν πίστευαν σε διαφορετικούς θεούς. Έλληνες, Αρμένιοι, Οθωμανοί και Κούρδοι όλοι γεννημένοι στην ίδια πόλη, την Πόλη τους...
... Το μαγαζί του Δημητρού γέμισε γαλανόλευκες σημαίες από όλους εκείνους που έρχονταν να γιορτάσουν τη νίκη. Η καρδιά του σφιγγόταν. Δεν του άρεσε το αίμα, είχε δυνατό χρώμα και μυρωδιά από όποια πλευρά κι αν προερχόταν. Γενιές ολόκληρες είχαν ζήσει αντάμα με τους Τούρκους συγχωριανούς τους, με αυτούς που φρόντιζαν τα κτήματά τους και έκαναν δουλειές μαζί. Τους συμμερίζονταν σε χαρές και λύπες. Μοιράζονταν και αγαπούσαν την ίδια πατρίδα...
... Οι λαοί του Αιγαίου χωρίστηκαν, εγκατέλειψαν τη γη τους όπου άφησαν ένα κομμάτι της ταυτότητάς τους, σκίστηκαν στα δυο...
... Η Κωστάντω θυμόταν τον Χοτζά Χαβούζ εφέντη που είχε έρθει να τους χαιρετίσει καθώς έφευγαν.
_ Βαχ-Βαχ! Βενιζέλος μπου πολιτίκα ιλέ αλνταττί μπιζί. Ελμάς γκιμπί κουμσουλαριμιζί αλντιλάρ, γιερινέ πασλί ντεμίρ γκιοντερντιλέρ. Μπιρ μπαχτσέ μπιρ αγάτς ιλέ ολμάζ. Ταντί γιοκ. Τσεσίτ τουρλού μεϊβά αγατσλαρί ολμαλί. ( Αχ, αχ, ο Βενιζέλος σ` αυτή την πολιτική μάς γέλασε. Μας πήραν τους γειτόνους μας που ήταν σαν διαμάντια και στη θέση τους στείλανε σκουριασμένα σίδερα. Ένας κήπος δεν λογαριάζεται μ` ένα δέντρο, δε βγάζει γλύκα. Πρέπει να έχει ποικιλία με λογιών λογιών οπωροφόρα δέντρα )...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου